Demi meraih segulung ijazah, tanpa disedari, ada kalangan graduan Jepun yang telah mengabaikan aspek lain dalam kehidupannya. Walaupun telah berjaya menamatkan pengajian, tapi ia ibarat ‘terkencing dalam seluar’.
(Gambar hiasan. Sumber: http://mimiyt.blog65.fc2.com/blog-entry-1472.html)
“Ayah, masa kat sekolah tadi, saya
terkencing dalam seluar”, kata Sofi Solehah. Walaupun baru berusia lima tahun, dia petah
bercakap.
Si ayah hanya tersenyum lalu bertanya, “ Kenapa nak kencing tak bagitau
cikgu?” Mujur si ayah seorang yang penyabar. Kalau tidak, tentu Sofi telah
ditengking.
Sofi menjawab, “ Sebab nak warna gambar ”. Ada tugasan yang cikgu beri di
kelas iaitu mewarna. Ketika mewarna itulah, dia rasa nak terkencing.
Si ayah berkata, “Lain kali, pergilah ke tandas dulu, baru siapkan
mewarna”.
Sofi berwajah masam, tanda tidak bersetuju. Dia berkata, “Tapi saya nak warna gambar dulu”
Begitulah komitednya Sofi mahu menyiapkan tugasan yang diberi, sehingga
mengabaikan salah satu keperluan biologinya iaitu kencing.
Demi meraih segulung ijazah, tanpa disedari, ada kalangan graduan Jepun
yang telah mengabaikan aspek lain dalam kehidupannya. Walaupun telah berjaya
menamatkan pengajian, tapi ia ibarat ‘terkencing dalam seluar’.
